Cma.28 - نگاهی به فیلم زندگی پی
  نگاهی به فیلم زندگی پی
برنده چهار اسکار سال 2013
 
   
  اطلاعات مقاله اختصاصی  
 
نویسنده مقاله: سروش ممدوحی
تاریخ ارائه در مجله: بیست و هشتم اسفند ماه یکهزار و سیصد و نود و یک
اطلاعات نشریه: مجله شماره 04 سینماسنتر
اطلاعات دریافت نسخه منتشر شده: دانلود مجلهسینماسنتر شماره 04 (ویژه نوروز 1392)
تاریخ ارائه در انجمن سینماسنتر: بیست و پنجم فروردین ماه یکهزار و سیصد و نود دو
طراح بنر: فرخ فرمان
ارائه دهنده: انتشارات الکترونیکی سینماسنتر
 
     
   
     

 

  این تحلیل تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است لذا هر گونه کپی از این نوشته بدون مجوز نویسنده و سایت سینماسنتر CinemaCenter.ir نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب میگردد.  
   
  مقاله شماره بیست و هشت  
  نگاهی به فیلم زندگی پی
برنده چهار اسکار سال 2013

انگ لی، کارگردان به نام تایوانی که در کارنامه خود جایزه اسکار را نیز دارد، در سال 2012 با قدرت به عرصه بین المللی فیلم سازی بازگشت. او آخرین بار با فیلم «کوهستان بروکبک» در سال 2005 توانسته بود توجه مردم و منتقدین را به خود جلب کند و این بار نیز بعد از 7 سال توانایی فیلم سازی خود را در زمینه فیلم های سه بعدی به نمایش گذاشت. انگ لی به هندوستان رفت تا با فیلم «زندگی پی» اتفاقاتی که برای «کوهستان بروکبک» و «حس و حساسیت» افتاد، دوباره تکرار شود و بار دیگر در صدر خبرها بایستد. انگ لی پیش از ساخت فیلم «زندگی پی» با فیلم هایی نظیر «کوهستان بروکبک»، «حس و حساسیت» و «ببر خزان، اژدهای پنهان» توانایی های پنهانش را در صنعت فیلم سازی نشان‌ داده بود. حال نوبت «زندگی پی» است که دوباره خود را مطرح کند.
انگ لی با «زندگی پی» همان راهی را طی می کند که جیمز کامرون با فیلم «آواتار» پیمود؛ با این تفاوت که در فیلم انگ لی، المان‌ ایفای نقش با احساس و ملموس، بیشتر از فیلم کامرون به چشم می خورد و زندگی، مرگ، امید، پرستش خدا و دنیای زیبای او بیشتر به چشم می آید. انگ لی با تکنولوژی سه بعدی می خواهد چیزی را به بیننده ارائه کند که بیننده دوست دارد آن را در صفحه های بزرگ سینما و چند بعدی در تلویزیون ببیند. بله؛ انگ لی با احساس بیننده بازی کرده و ضمن قرار دادن المان هایی خاص، فیلم خود را پیش می برد.
فیلم «زندگی پی» داستانی بر اساس زندگی فردی به نام پی است که در ابتدای فیلم اتفاقات زندگی اش را برای یک نویسنده تعریف می کند. زندگی ای که با اسم عجیب او آغاز می شود و بعد از آن سفر غیرمنتظره ای که پدر و مادر پی، آن را به خاطر او، برادرش، تمام خانواده و حتی برای شغلی که دارند، در پیش می گیرند. زندگی پی، با غرق شدن کشتی زندگی خاصی شده و رنگ دیگری به خود می گیرد. پی در اقیانوس آرام درون یک قایق نجات سرگردان است. او متوجه حضور یک ببر می شود که باید با او نیز کنار بیاید...

زندگی پی نگاهی مستندوار دارد. بارها اتفاقات این چنینی برای بعضی از دریانوردان رخ داده است و آنها روزها و ماه ها در اقیانوس های پهناور، مانند پی آواره مانده اند. زندگی پی چه واقعی باشد چه نباشد، در اصل نوعی زندگی است که ما آن را حس می کنیم. زندگی ای بر مبنای عشق به زندگی، عشق به حیوانات، امید، خدا و تماشای زیبایی هایی که دیدنش هم آدم را ارضا می کند. در یک کلام باید گفت زندگی پی نوعی حس انسانیت را به من منتقل کرد. هنگام تماشای این فیلم یاد دیالوگی از یک مستند درباره دریانوردانی که به یک جزیره بکر رسیده بودند، افتادم که می گفت: «انسان هر جا پا می گذارد را نابود می کند. امیدوارم هیچ وقت پای هیچ انسانی به این جزیره نرسد...»
زندگی پی با استفاده از خلاقیت و فیلم نامه‌ای زیبا، به آن چه که می خواهد می رسد و بیننده را نیز با صحنه هایی زیبا و دیالوگ هایی خاص به فکر فرو برده و تا انتهای داستان با خود همراه می کند. این فیلم حقیقتا یکی از بهترین فیلم های امسال است و باید به انگ لی برای دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی نیز تبریک گفت.
در آخر، این مطلب را با دیالوگی از خود انگ لی در اسکار 2013 به پایان می برم:
"Thanks god of Cinema"
 
 
     
  با تشکر از پرنیان عزیز "parnian"بابت ویراستاری  
   
   
  این تحلیل تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است لذا هر گونه کپی از این نوشته بدون مجوز نویسنده و سایت سینماسنتر CinemaCenter.ir نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب میگردد.  
  نویسنده: سروش ممدوحی