دوران سینما

پس از اینکه تارانتینو با لورنس بندر در یک مهمانی هالیوود ملاقت کردند، بندر او را تشویق به نوشتن یک فیلم نامه کرد. تارانتینو فیلمی به نام «تولد بهترین دوستم» را در سال 1987 کارگردانی و به طور مشترک نویسندگی کرد. حلقه نهایی فیلم تقریبا به طور کامل در یک آتش سوزی لابراتور که در طی ادیت کردن رخ داد از بین رفت، اما فیلم نامه اش پایه رمنس واقعی را شکل داد. در ژانویه 1992 «سگ های انباری» تارانتینو در فستیوال فیلم ساندس نمایش داده شد و یک موفقیت عاجل بود. فیلم تحسین منتقدان را کسب کرد. «سگ های انباری» یک فیلم سرقت و دزدی دیالوگرا بود، که این درون مایه را برای فیلم های بعدی اش در نظر گرفت .تارانتینو این متن را در سه هفته و نیم نوشت و بندر آن را برای مونت هلمن گارگردان فرستاد. هلمن به تارانتینو کمک کرد سرمایه را از ریچارد گلادستین در سرگرمی زنده تأمین کند. هاروی کیتل متن فیلم نامه را خواند و به تأمین سرمایه کمک کرد، در حالی که نقش یکی از تهیه کنندگان و نقشی را در فیلم گرفت. فیلم نامه رمنس واقعی تارانتینو انتخاب شد و سرانجام در 1993 عرضه شد. دومین متن فیلم نامه ای که تارانتینو فروخت «قاتلین بالفطره» بود که توسط دیو ولز ریچارد روتوسکی و الیور استون تصحیح شد. پس از موفقیت «سگ های انباری» هالیوود به تارانتینو نزدیک شد و پروژه های بی شماری از جمله «سرعت» و «مردان سیاه پوش» را پیشنهاد کرد. او در عوض به آمستردام پناه برد تا روی متن فیلم نامه اش برای «داستان عامه پسند» کار کند. پس از اینکه «داستان عامه پسند» تمام شد، اپیزود چهار «چهار اتاق مردی از هالیود» یک تکریم از اپیزود آلفرد هیچکاک تقدیم می کند که استیو مک کوئین در آن درخشید را کارگردانی کرد. «چهار اتاق» یک تلاش جمعی و مشترک با فیلم سازانی از قبیل الیسون اندرز، الکساندر راکول و رابرت رودریگوئز بود. این فیلم از سوی منتقدین بسیار ضعیف توصیف شد. تارانتینو متنی برای «از گرگ و میش تا سحر» رابرت رودریگوئز نوشت که نقدهای مختلطی از منتقدین دید که با این همه به دو دنباله منجر شد که تارانتینو و رودریگوئز تنها به عنوان تهیه کنندگان اجتماعی برای آنها کار می کردند.
سومین فیلم تارانتینو «جکی براون» اقتباسی از پانچ رم داستانی نوشته آلمور لئونارد بود. تجلیلی بر فیلم های استثمار سیاهان که پام گریر را به عنوان ستاره معرفی می کند که در بسیاری از فیلم های آن گونه دهه 1970 درخشید. سپس او برای ساخت فیلم جنگی تحت عنوان موقتی «حرامزاده های لعنتی» برنامه ریخته بود، اما آن را برای نوشتن و کارگردانی «بیل را بکش»، یک سینمایی انتقام جویی بسیار تصنعی در سنت های سینمایی وکسیا (هنرهای رزمی چینی)، جیدایگکی (سینمای تاریخی ژاپن)، وسترن های اسپاگتی و وحشت ایتالیایی به تأخیر انداخت. این فیلم بر اساس شخصیت براید و طرحی بود که او و هنرپیشه زن اصلی «بیل را بکش»، اما تورمن، در طی ساخت داستان های عامه پسند رشد یافته بود. در سال 2004 تارانتینو به کن بازگشت که در آن به عنوان رئیس هیئت داوران حاضر شد. اگرچه «بیل را بکش» در مسابقه نبود اما قسمت دوم، یک نمایش عصر گاهی داشت، در حالی که در صبح روز پایانی در نسخه سه ساعته اورجینالش با حضور خود کوئینتین در کل زمان نمایش هم نشان داده شد. سپس تارانتینو وارد صحنه شد تا به عنوان کارگردان مهمان ویژه در فیلم سیاه جدید 2005 رابرت رودریگوئز «شهر گناه» به خاطر کارگردانی سکانس اتومبیل که کلایو اون و بنیچو دل تورو را به تصویر می کشد شناخته می شود.




جوایز و افتخارات

دریافت جایزه منتقدین در چهارمین جشنواره بین الملی فیلم تخیلی یوباری برای فیلم «سگ های انباری» و «داستان عامه پسند» جایزه نخل طلایی را از فستیوال فیلم کن 1994 برد. این فیلم نامزد 7 اسکار شد که تارانتینو توانست مشترکا به همراه راجر اواری اسکار بهترین اصلی را دریافت کند.
در سال 1996 تارانتینو نامزد یک جایزه رزی برای بدترین نقش مکمل در «از گرگ و میش تا سحر» شد اما در مقابل مارلو براندو در «جزیره دکتر مورو» شکست خورد. در سال 2005 کوئنتین تارانتینو تمثال جایزه دهه را در دهمین جوایز امپایر برنده شد. در 15 اگوست 2007 رئیس جمهور فیلیپین به تارانتینو یک جایزه موفقیت زندگی را در کاخ مالاکانانگ در مانیل تقدیم کرد. در سال 2009 فیلم «حرامزاده های لعنتی» اش نامزد هفت اسکار من جمله بهترین تصویربرداری، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه اصلی شد که برنده یک جایزه برای بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد. در مارس2010 به تارانتینو نشان لیاقت جمهوری مجارستان همراه با لوسی لیو و اندی وازنا برای تولید فیلم «خشم آزادی» 2006 اعطا شد. در فوریه 2011 تارانتینو یک سزار افتخاری از آکادمی هنر و تکنولوژی سینما دریافت کرد.


زندگی خصوصی

تارانتینو به طور رمانتیکی با مینا سوروینوی هنرپیشه و کارگردان ها، الیسون اندرز و سوفیا کاپولا و هنر پیشه گان جولی دریفوس و کمدین ها کتی گریفین و مارگارت چو ارتباط داشته است. شایعاتی هم درباره رابطه اش با اما تورمن، کسی که وی به عنوان الهه اش به آن اشاره کرده است، بر سر زبان هاست. اما تارانتینو اظهار داشته است که رابطه شان صرفا افلاطونی است. تارانتینو بیان داشته: «من نمی گویم هرگز ازدواج نمی کنم یا بچه ای پیش از 60 سالگی نخواهم داشت، اما تا اینجا انتخاب کرده ام تا در این مسیر به تنهایی ادامه دهم. از آنجا که این زمانی است تا فیلم بسازم.» او همچنین گفته است که برای کناره گیری از فیلمسازی در 60 سالگی به منظور تمرکز روی نوشتن داستان و ادبیات فیلم برنامه دارد. او شک دارد صنعت فیلم دیجیتالی شود و می گوید اگر واقعا به جایی برسد که نتواند فیلم 35 میلیمتری را در سالن ها نمایش دهید و همه چیز نمایش دیجیتالی باشد، «من حتی آن را تا 60 سالگی هم نخواهم ساخت.»
در 18 فوریه 2010 اعلام شد که تارانتینو سینمای نیو بورلی را خریده است. تارانتینو به مالکان فعلی امکان ادامه فعالیت سالن نمایش را داد اما او توصیه های برنامه ریزی لحظه به لحظه خواهد کرد. از او نقل شده: «مادامی که زنده هستم و مادامی که ثروتمند هستم، نیو بورلی وجود خواهد داشت در حالیکه فیلم های دو گانه 35 میلیمتری نشان می دهد.» آهنگ سازان مورد علاقه اش باب دیلان و گوتافس کیلا از وو-تان کلان هستند.