ترجمه نقدهای منتقدین جهان

پت به نسبت مردي كه تازه از بيمارستان رواني مرخص شده خوش بين است و در عين كنجكاوي اعتماد به نفس دارد. او مي بايست آسيبي كه به زندگي اش وارد كرده را جبران و همه را غافلگير كند. شعار او اين است: «تعادل!». فكر مي كنيد او در چه مرحله از ناهنجاري دو قطبي قرار دارد؟ 
در رأس ليست اولويت هاي او بهبود زندگي مشترك او با همسرش قرار دارد. بعد از اينكه آنها از هم جدا شدند همسرش بلافاصله دوست پسر جديدي پيدا كرد، اما گذشته ها گذشته. پت (برادلي كوپر Bradley Cooper) به والدينش پت سينيور و دولارس (رابرت د نيرو Robert De Niro و جكي ويور Jackie Weaver) اطمينان مي دهد كه همه چيز به خوبي پيش خواهد رفت. آنها خيلي مطمئن نيستند. يكي از جذابيت هاي «Silver Linings Playbook» كمدي جديد ديويد اُ راسل David O'Russell اين است كه دولارس زني عاقل و مهربان است و تجربه طولاني در رابطه با رفتار وسواسي داشته است چرا كه شوهرش طرفدار پر و پا قرص تيم فيلادلفيا ايگلز است. او از ورود به ورزشگاه از سوي استاديوم براي ايجاد درگيري منع شده است. او به صفحه تلويزيون خيره مي شود و معتقد است كه اگر حدسيات او درست از آب درآيد، ايگلز برنده مي شود. 
پت جونيور در نااميدي به سوي تيفاني (جنيفر لاورنس Jennifer Lawrence كانديد جايزه اسكار 2010)، بيوه جواني در همسايگي اش، گرايش پيدا مي كند. لاورنس با آنچه كه قبلاً از او در «Writer's Bone» و «Hunger Games» ديده ايم تفاوت زيادي دارد. با اينكه فقط 22 سال دارد اما زيباتر و جذاب تر از قبل به نظر مي رسد با اين حال نقش تيفاني را ايفا مي كند كه مي تواند پت را به خاطر اينكه خود نيز تعادل ندارد درك كند. مردم او را بدكاره مي خوانند و او نيز اعتراضي ندارد. او با پت مشكل پيدا مي كند چرا كه پت در مورد همسر سابقش و ارزشي كه براي او داشته وسواس دارد.
در نقش هاي مكمل، دني (كريس تاكر Chris Tucker) بيمار همراه پت در بيمارستان و دكتر كليف پاتل (آنوپام كر Anupam Kher) را مي بينيم. دني نگران اين است كه پت داروهايش را نخورد و دكتر پاتل نقش رايج در فيلمهاي امريكائي را ايفا مي كند، يك مهاجر هندي با كليشه هاي خاص. 
تيفاني فكر مي كند او و پت بايد رابطه جنسي داشته باشند. پت مخالفت مي كند. او نمي خواهد به همسر سابقش خيانت كند. چشم هاي تيفاني ريز مي شود. مي فهميم كه پت شانسي ندارد. همه اينها موقعيتي كمدي را براي هر دو ايجاد مي كند. يكي درگير بازي غول هاي ايگلز و ديگري درگبر رقص در سالن. تيفاني پت را با تهديد مجبور مي كند كه به او بپيوندد.
به اين كه تا چه حد پيش مي روند كاري ندارم. يادآوري مي كنم كه پت با حفظ خانواده به شكل سنتي آن در اين بازي به مشكل برمي خورد. تا به حال فكر كرده ايد كه فيلمها هم فيلم ببينند؟ تصور كنيد پت شخصيت پتون اوسوالد Paton Oswald در «Big Fan» را داشته باشد.
من عاشق هنرپيشه ها هستم. مدت هاي طولاني با رابرت د نيرو بوده ام و او را به عنوان هنرپيشه به خوبي مي شناسم (نه به عنوان يك فرد). در اينجا كار او مرا جذب كرد. او وسواس بي ضرر نسيت به ايگلز دارد، عاشق همسرش است و از پسرش حمايت مي كند. 
يكي از ابتكارات و به نوعي شجاعت هاي فيلمنامه راسل (اقتباس از رماني نوشته متيو كوئيك Mathew Quick) راهي است كه پدر و پسر هر دو براي مواجهه با مشكلات رواني خود پيدا مي كنند. از هماهنگي هاي طرح كاملاً اگاهيم اما با اين هنرپيشه ها و اين شتاب و ديالوگ هاي غيرمستقيم متوجه مي شويم كه هميشه هم به اين خوبي پيش نمي رود. «Silver Linings Playbook» خوب است اما مي توانست يك فيلم كلاسيك قديمي هم باشد.