ارزشگذاری سینمای جهان

وحشي‌ها فيلمي با دو لايه كاملا متفاوت است. براي درك عمق فيلم بايد نگاهي فرامتني به جديدترين كار اوليور استون داشت. در لايه بيروني با فيلمي تين ايجري و عامه پسند روبرو هستيم كه تا حدود زيادي بيننده را با خود درگير كرده و در تعريف داستان خود تا حدي موفق است اما صحبت در مورد اين لايه به عقيده بنده بيهوده است زيرا نكته خاصي در اينجا وجود نداشته و سينما-سرگرمي خوبي را تماشا مي‌كنيم. اما در لايه زيرين با فيلمي بسيار عميق، با نگاهي تيزبين، نقادانه و موشكافانه روبرو هستيم. اين برداشت دوم را به حساب شناخت از استون نگذاريد چون آنچنان علامتگذاري هاي فراوان و دقيقي برايش وجود دارد كه اگر تا بحال به آنها نينديشيده ايد، به نظرم بهترين كار اين است كه فيلم را مجددا تماشا كرده و از بحث و جدل بيهوده بپرهيزيد.

اگر بخواهم بنيادگرايانه به فيلم نگاه كنم، بايد بگويم كه بطور واضح و مشخصي همه چيز فيلم نمادين است. «بن» نماد دموكرات هاست و «چان» نمادي از جمهوري خواهان، و كسي كه در اين ميان مشترك است «او» ست كه نماد مردم ايالات متحده است، مردمي كه هميشه و از دو سو مورد هتك و تجاوزي خودخواسته قرارگرفته اند و يك در ميان جمهوري خواه و دموكرات را بر هم ترجيح مي دهند. دو حزبي كه هر چند در روش مديريت متفاوت به نظر مي‌رسند اما در نهايت هر موردي را به نقطه‌اى يكسان ختم مي‌كنند.
وحشي ها دنياي امروز ماست، با همه آدم هاي خوب و بدش، «لادو»يي كه مرده شور است و چندان برايش مهم نيست كه براي كه كار مي كند، او تنها يك چيز را مي شناسد، پول. دنيس نيز شخصيتي همپاي لادو دارد اما در منسبي كه توان لابي و رانت زيادي دارد.

و در نهايت همچنان كه دو پايان فيلم موقعيتي هزل گونه مي آفرينند، نتيجه تمامي درگيري هاي دنياي اخير هم موقعيت هايي هزل، بيهوده، تأسف برانگيز و احمقانه است.